Over

Het is over of toch niet.......

Ik dacht net: ik zal es even focussen op die traumatische ervaringen met oa mijn huisarts.......want straks is het niet erg genoeg meer voor die EMDR-therapeut
Dat terugfocussen, had ik beter niet kunnen doen........
Zit er allemaal nog gewoon, beetje beter begrepen door mezelf, en verder gewoon zoveel mogelijk weggestopt, want iedereen vond toch dat het niet ...
zo ernstig was wat er gebeurd was, en anders moet het nu toch onderhand over zijn.

Dus niet, zoals elk ander trauma vaak niet vanzelf over gaat.
Hoe meer ontkenning hoe traumatischer het beleefde trauma wordt, is me verteld.
En oh, wat is dat waar.
Als ik overvallen zou zijn, zou toch niemand naar mijn aandeel gaan zoeken ( behalve karmisch, maar niet op het nivo van gedrag en emoties mijnerzijds) Dit is precies hetzelfde, ook dat is me door een therapeut verteld.
Dat moest ik eerst horen om een beetje verder te kunnen, een jaar later, omdat ik het wel zo voelde, maar iedereen het ontkende/niet zo zag.
De boodschap naar mij was meestal, dat het aan mij lag en ligt.

En hetzelfde gebeurt, als je ME hebt: ontkenning is "all over the place" plus het niet beter worden toeschrijven aan de patient door suggesties dat je niet aktief genoeg bent en dat je onbewust niet beter wilt worden.

Ben zo gewend aan leven met ernstige ME-klachten, dat ik zo de neiging heb om mee te willen gaan met de professionals die een en ander bij mij altijd minder erg vinden dan het is. Dat ik daar zelf ook steeds weer aan mee wil doen en dan teruggefloten word door mijn lijf of mijn emoties, die schreeuwen : HET IS NIET OVER en dat hoeft ook niet.
Tenminste dat is mijn ervaring tot nu toe, als we maar bagatalliseren, relativeren, positief denken, afleiding zoeken, de knop omdraaien, hetboek sluiten of de tijd alle wonden laten helen, aan andere dingen denken.......DAN GAAT HET WEL OVER.

Want dat moet: het moet, overgaan bij mij, dan heeft niemand er last van en ook geen last van mij.....
Hoelang maak ik dit nu al mee?
Ik hoor mensen al zeggen, dat ik daar maar tegen moet kunnen of harder moet worden, eelt op mijn ziel moet kweken etc etc........
Maar oh wat ligt dat ver af van wat er wel gebeurt: ik word er steeds allergischer en zieker van, als alles weggeredeneerd, ontkend of onder de tafel geveegd wordt.
En ik wordt steeds vervelender als dat gebeurd, want ga dan juist het tegenovergestelde doen: boos worden, stampij maken en benoemen tot ik er bij neerval.
Wat lucht dat op!