Kluizenaar

Kluizenaar

Myalgische Encefalomyelitis is de aandoening die wordt afgekort tot ME.
En hoe bijzonder is die afkorting eigenlijk wel?
Het puzzelt me al een tijdje,
want ME=me=mij=ik.....
En die associatie volgend kom ik tot een vreemde konklusie, namelijk dat het hebben van ME mij de perfekte omstandigheden heeft gegeven om in mijn leven steeds dichter bij mezelf te komen.
De condities geleverd om mezelf steeds beter te leren kennen, door me volledig op me zelf te werpen en dat langdurig en zonder pauzes.
Geen sabbitacals, retraites, bungy jumpen, extreme sports, noch back to the basic survivaltochten......( die zitten me hoog ;-))
Alles en nog meer kreeg ik gratis aangeboden van de kosmos, of ik nou wilde of niet: dit was aan de beurt in mijn zielereis om geleefd en beleefd te worden.
Leven met een onbegrepen aandoening met steeds grotere beperkingen.
Een aandoening die daardoor geen behandeling kent, waardoor je medisch gezien behoorlijk aan je lot wordt overgelaten. Als je geluk hebt, tref je artsen die je wel serieus nemen en met je mee willen denken.
Als het tegenzit, krijg je de meest vreemde en vreselijke diagnoses om je oren en wordt je als een hypochondrische hysterica/hystericus behandeld.
Alles wat je als ziek mens nodig hebt, aan rust, aandacht, behandeling, verzorging, uitkering etc is als je ME hebt, per definitie een enorme strijd met veel ziekmakende stress. Die verbetering erg tegenwerken.

En bovenop dat alles is er een enorm maatschappelijk onbegrip t.a.v deze aandoening........en dat onbegrip vindt zijn weg naar professionals die met mij te maken krijgen door mijn ziekte.
En het onbegrip wringt zich ook in mijn persoonlijke levenssfeer en veel relaties zijn gesneuveld door een enorme kloof tussen mij en mijn dierbare naasten.

Dus erg alleen komen te staan, tot mijn verbijstering vertrokken vele vrienden: ziekzijn maakt geen vrienden......

En dus geweldige omstandigheden om met mijzelf te gaan samenvallen.
ME brengt MIJ tot MEzelf.
Hoe ver is het nog?